ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ

 

Η περίοδος που διανύουμε είναι ίσως από τις χειρότερες για το εργατικό κίνημα εδώ και πολλές δεκαετίες. Η βάρβαρη πολιτική των κυβερνώντων υπό την άγρυπνη καθοδήγηση της άρχουσας τάξης, έχει ξεθεμελιώσει τα μόνα πράγματα που αποτελούν τη δύναμή μας: τη μεταξύ μας αλληλεγγύη και το μισθό. Τον άμεσο και τον κοινωνικό μισθό (υγεία, παιδεία, επιδόματα ανεργίας κλπ).

 

Όσο διεκδικητικοί κι αν υπήρξαμε στο παρελθόν, όσο και αν τους αναγκάσαμε να πληρώσουν από τη μεταπολίτευση και μετά, δεν ξεχνάμε ότι σαν εργατική τάξη παραμένουμε μια τάξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Είμαστε ο ένας από τους δύο πόλους της καπιταλιστικής σχέσης. Και μ’ αυτήν τη σχέση πρέπει να τελειώνουμε. Τώρα βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Ήμασταν κάτι, δεν είμαστε τίποτα. Αν ξαναγίνουμε κάτι καλύτερο, ίσως αυτή τη φορά ανοίξουμε το δρόμο για να γίνουμε το παν.

Μπορεί να βάλαμε ακόμη μία ήττα στην καμπούρα μας,με τηναπεργία "διαρκείας" στη μέση εκπ/ση, αλλά η ταξική πάλη δεν τελειώνει. Μέσα και από αυτoύς τους αγώνες αποδεικνύεται ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός της ακηδεμόνευτης αυτοοργανωμένης μαχητικής δράσης, ενάντια στους αυτόκλητους σωτήρες των κομμάτων, ενάντια στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές.