Ποιοι είμαστε;



Στα πλαίσια του «κινήματος των πλατειών» τον Μάιο του 2011, στη γειτονιά μας καλέστηκαν μια σειρά συνελεύσεις με βασικό στόχο «να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας».


 Η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Ελληνικού-Αργυρούπολης συγκροτήθηκε τον Ιούνη του 2011 στην πλατεία Βάρναλη, με κίνητρο τις ανάγκες συλλογικής αντίστασης που έχουν προκύψει, με δεδομένη την πολεμική προσπάθεια που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας οι κυρίαρχοι. Συνέχεια αυτών είναι οι συνελεύσεις που το Σεπτέμβρη αποφασίσαμε να έχουν μόνιμο χαρακτήρα και να γίνονται σε εβδομαδιαία βάση, ώστε  να βαθύνουμε τη δράση μας στον τόπο που ζούμε και να δημιουργήσουμε δομές αλληλεγγύης και συντροφικότητας. 

Η λαϊκή συνέλευση έχει αρνηθεί έμπρακτα τους διαχωρισμούς με βάση το χρώμα, το φύλο και τη φυλή και έχει σταθεί δίπλα στους μετανάστες-ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ Συγκέντρωση-Πορεία Παρασκευή 22/7,όταν το μεσημέρι της Παρασκευής 15/7 βρέθηκε νεκρός στα κρατητήρια ελληνικού ο 27χρονος πακιστανός μετανάστης Μπάμπερ Χαν - εκφράζοντας την αλληλεγγύη και ταυτόχρονα  την αντίθεση σε ρατσιστικές, φασιστικές λογικές που μας οδηγούν στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στο να στρέφεται κάθε καταπιεσμένος εναντίον του ακόμα πιο αδύναμου. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε όλες τις απεργίες που έχουν κηρυχτεί, παίρνοντας μέρος στους αποκλεισμούς της Bουλής και στις απεργιακές πορείες, δίνοντας μάχη με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.


Από το φθινόπωρο του 2011, η  λαϊκή συνέλευση Ελληνικού-Αργυρούπολης έχει αποκτήσει μόνιμο και συνολικότερο χαρακτήρα. Έχει αναπτύξει μια σειρά δράσεις ενάντια στα χαράτσια, με πορείες, παρεμβάσεις στη ΔΕΗ, οργάνωση της άρνησης πληρωμής, και με τη δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση των ενδεχόμενων προσπαθειών διακοπής της ηλεκτροδότησης.
Το Γενάρη του 2012 θέλοντας να δραστηριοποιηθεί σε σχέση τις κινητοποιήσεις που κλιμακώνονταν  σε διάφορους χώρους δουλειάς, χαλυβουργούς, κινητή τηλεφωνία, Eλευθεροτυπία, Άλτερ  πραγματοποίησε εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τους τρόπους αντίστασής μας και τις προοπτικές των αγώνων μας, μιας και είναι κοινή μας πεποίθηση πως, ανεξάρτητα από τον κλάδο στον οποίο εργάζεται ο καθένας, νιώθουμε όλοι το ίδιο άγρια εκμεταλλευόμενοι.

Μακριά από κομματικούς αποκλεισμούς και κομματικές αγκυλώσεις, τέθηκαν εξ αρχής οι βασικές αρχές της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, της αλληλεγγύης, του αντιρατσισμού, του αντισεξισμού.  Οι αρχές αυτές δεν είναι μόνο στόχοι. Είναι και ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνουμε  πρακτικές  και  επικοινωνούμε συλλογικά  διαφορετικά  από τον τρόπο  που κυριαρχεί γύρω μας: στις παρατάξεις, στα  σωματεία ή στους φοιτητικούς μας συλλόγους, στα κόμματα, στα δημοτικά συμβούλια, στους φορείς ή σε συλλόγους. Με λίγα λόγια στη λαϊκή συνέλευση, αν κάποιος θέλει να μιλήσει δεν πρέπει να είναι κάτι, γνώστης ή ειδικός . Λένε τη γνώμη τους όλοι και οι αποφάσεις υλοποιούνται από όλους άμεσα κι όχι από αντιπροσώπους που μπορούν να τις «θάψουν» (δεν ζητάμε δηλαδή τίποτα από τη βουλή, αλλά πραγματοποιούμε μόνοι μας ό,τι περνάει από το χέρι μας).   Έτσι, το πώς θα δράσουμε κάθε φορά διαμορφώνεται  βάσει της συνέργειας και της έμπρακτης αλληλεγγύης, έναντι της παθητικής παρακολούθησης και οπαδοποίησης. Δεν είμαστε αρχηγοί κανενός και καμιάς. Θέλουμε να είμαστε συνεργοί μεταξύ μας. Η συνέλευση πεθαίνει αν περιλαμβάνει θεατές ή ακολουθητές. Επιπλέον, με την άμεση δράση διαμορφώνουμε εδώ και τώρα τη ζωή μας και πραγματικά νιώθουμε πως την «παίρνουμε στα χέρια μας», αφού δεν περιμένουμε κάποιος άλλος να αλλάξει κάτι για μας, να μας «σώσει» σε ένα αόριστο μέλλον, τότε που  ο ίδιος σαν ειδικός κρίνει πως πρέπει…

Στη Λαϊκή Συνέλευση στεκόμαστε καθένας και καθεμία δίπλα στις άλλες και τους άλλους, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, μοιραζόμαστε βιώματα, ανάγκες, επιθυμίες, αισθανόμαστε την ικανοποίηση από τις μικρές ή μεγάλες επιτυχίες που πετυχαίνουμε με τη συνεργασία. Aλλάζουμε τις γειτονιές μας και τις  ζωές μας.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου