Πριν μερικά χρόνια, μιλώντας για τη γενιά των 700 ευρώ, περιγράφαμε με τα πιο μελανά χρώματα το μέλλον. Σήμερα η λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου, όπως εκφράζεται στις πολιτικές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και υλοποιείται από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ, έχει διαμορφώσει ένα εφιαλτικό τοπίο:
- 1.500.000 άνεργοι, 70% ανεργία στους νέους
- χιλιάδες απλήρωτοι, ανασφάλιστοι
- κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μισθοί των 400-500 ευρώ, συντάξεις πείνας
- χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο
- 400.000 οικογένειες χωρίς ούτε έναν εργαζόμενo
- η παιδική φτώχεια αγγίζει τις 600.000, παιδικός υποσιτισμός
- 40% των νοικοκυριών δεν μπορούν να πληρώσουν λογαριασμούς
- δημόσια παιδεία και υγεία διαλύονται και απαξιώνονται
- κοινωνικές παροχές και πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά καταργούνται
- η φοροληστεία δεν γνωρίζει όρια και οι κατασχέσεις σπιτιών εξαγγέλλονται…
Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος, ενώ σχεδιάζονται νέα βάρβαρα μέτρα που θα ισχύουν για πολλά χρόνια ακόμα. Παρά τον επικοινωνιακό ενθουσιασμό της κυβέρνησης για δήθεν ανάπτυξη, η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος κάνει λόγο για συντάξεις πείνας στο μέλλον, το ΔΝΤ για διατήρηση της ίδιας οικονομικής κατάστασης, δηλαδή άγρια λιτότητα και φτώχεια για 10 χρόνια τουλάχιστον.
Είναι φανερό πως το σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση του διαμορφώνοντας συνθήκες δουλείας για την εργατική τάξη και τον λαό. Όποιος αντιστέκεται σ” αυτήν την πολιτική της »ανάπτυξης» ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ, ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ και ΑΠΟΛΥΕΤΑΙ στο όνομα του »δημοσίου συμφέροντος». Το δόγμα »νόμος και τάξη» της κρατικής βίας και τρομοκρατίας, των ΜΑΤ και ΔΙΑΣ, με αποκορύφωμα τις ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΙΣ χιλιάδων εργαζομένων σε Μετρό, ναυτεργατών και καθηγητών καταργεί στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Ο περιορισμός του δικαιώματος των διαδηλώσεων επίσης. Σε απόλυτη ταύτιση, τα καθεστωτικά ΜΜΕ συκοφαντούν, λοιδορούν και αποκαλούν συντεχνία κάθε αγώνα που εκδηλώνεται, καλλιεργώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό και προσπαθώντας να στρέψουν τον ένα εργαζόμενο εναντίον του άλλου, τον ένα κλάδο κατά των υπολοίπων.
Οι αντιστάσεις και οι αγώνες των εργαζομένων δεν έφτασαν ως εκεί που θα επέβαλλαν την ανατροπή των πολιτικών του συστήματος, την αναίρεση των μέτρων. Το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Λύση δεν αποτελούν οι ταξικά ξεπουλημένες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ούτε οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες για αναμονή εκλογικής νίκης και για κυβέρνηση-διαχείριση της αριστεράς. Πάτο στο βαρέλι θα βάλουν μόνον αυτοί που δέχονται την επίθεση, οι εργαζόμενοι και τα καταπιεζόμενα φτωχά στρώματα της κοινωνίας. Αυτοί μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πολιτική της εξαθλίωσης και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια άλλη κοινωνία που θα υπηρετεί τα συμφέροντά τους.
> Πώς θα οργανώσουμε, λοιπόν, την αντίσταση στη γειτονιά, κόντρα στις απολύσεις, τις επιστρατεύσεις, την καταστρατήγηση των δημοκρατικών ελευθεριών;
> Πώς θα συνδεθεί ο αγώνας ενός κλάδου εργαζομένων με την υπόλοιπη κοινωνία, κόντρα στον κοινωνικό αυτοματισμό;
> Πώς αντιμετωπίζεται η επίθεση στα δικαιώματά μας, πώς οργανώνουμε τους αγώνες μας;
Η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Ηλιούπολης θέλοντας να συμβάλει στην οργάνωση και στην ανάπτυξη των αγώνων, ανοίγει αυτή τη συζήτηση, έχοντας καθαρό πως ο βίαιος χαρακτήρας της επίθεσης που δεχόμαστε απαιτεί οργανωμένη «από τα κάτω», μαζική και συντονισμένη αντίσταση και συμβολή όλων μας.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Ηλιούπολης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου